Eu son A

Non ten documentos nin familia, por iso os gardas do campode refuxiados chámanlle, simplemente, «A». O día que cumpre dezanos comeza a escribir un diario no que recolle a súa vida xuntoa outros cinco nenos non acompañados: a busca de comida,os xogos, a amizade, o recordo dos seres queridos e dos lugaresdos que proceden… A pesar da súa precaria situación, non deixande manter vivo o desexo de pertenza, de ter algún sitio como fogar.