A maxia da auga

Case todas as lendas ancestrais galegas teñen algo en común; están, dun xeito ou doutro, relacionadas coa auga. Galiza é terra de augas. E hai fontes como as do Faro que poden ser beneficiosas, pero tamén hai fontes malas. Se nonáque llo digan a un peregrino que ía cara a Compostela e, na vez de seguir subindo, volveu para Penasillás.Cal é a causa de que en Galiza agochemos as pantasmas mentres en Escocia son reclamo turístico? Non queremos que se saiba o que pasa nas nosas casas como acontece na do Alcalde en Mouricios?Quen non tivo medo? Pero os medos existen? E que pintan nos medos de hoxe os morcegos, os corvos ou os lobos ou o cabalo branco, que xa aparecían nos relatos celtas? Deamos unha volta pola igrexa de Pesqueiras.E os pozos dos ríos nos que habitan as xacias, as penas das mouras, os tesouros… existen ou non existen? E os pozos sen fondo? Non hai mellor cousa que dar unha volta polo Miño para sabelo.Este non é un libro que recree as lendas tradicionais. Tampouco son relatos nos que se recollen esas lendas. Outros xa fixeron moi ben ese traballo. Este é un libro que revive e actualiza os principais mitos galegos e lles dá unha nova visión. Unhas narracións convertidas en contos de lareira, que os traen á actualidade, con humor e sen chalecos mentais, para retratar tamén a sociedade actual á luz das crenzas do pasado.Neste libro hai moito de lenda, pero aínda hai moito máis de verdade. Procure a súa para ver se lle encaixa.